Nagrobki

Nagrobki to najbardziej popularnym sposobem pożegnania osoby zmarłej w Polsce jest tradycyjny pochówek cmentarny. Ciało osoby zmarłej złożone w grobie upamiętnia się  poprzez postawienie nagrobka kamiennego wykonanego najczęściej z granitu, rzadziej z marmuru lub piaskowca.

Rodzaje nagrobków:Nagrobki Katowice

Na polskich cmentarzach spotykamy najczęściej nagrobki składające się z poziomej płyty ostawionej na niej lub przylegającej pionowej płyty, na której umieszcza się dane osoby zmarłej. Nierzadko na grobach umieszcza się epitafia czyli krótki napis, najczęściej wierszowany, ale także utwór poetycki chwalący zmarłego utrzymywany w stylu żałobnym. W krajach zachodnich spotykamy nagrobki w postaci płyty umieszczonej na ziemi lub samej pionowej płyty.

Takie rozwiązania w naszym kraju możemy spotkać na cmentarzach wojskowych, pozwalają one, również zaoszczędzić dużo miejsca na cmentarzach.

Najprostszym sposobem podziału nagrobków jest podział ze względu na ich wielkość:

Cmentarze komunalne mają najczęściej wewnętrzne regulaminy, które określają dopuszczalne wymiary nagrobków.

Wymiary nagrobków na cmentarzach parafialnych są najczęściej ustalane przez księży lub przez administratorów.

Przyjęte wymiary nagrobków to:
  • pojedyncze 90 cm x 190 cm, 100×200 lub nawet 120×240 cm jak sama nazwa wskazuje że są one przystosowane na szerokość grobów dla jednej osoby. Obecnie często zdarza się, że w takich grobach odbywa się pochówek 2-3 osób umieszczonych „piętrowo”. W przypadku kremacji i pochówku pod nagrobkiem urn najczęściej mamy do czynienia z ilością sześciu do ośmiu urn. Przyjmuje się, że powierzchnia na urnę to 0,5 na 0,5 metra;
  • podwójne mają przyjęte wymiary 200 cm x 160 cm i nawet 250×200 cm, które często są grobami rodzinnymi;

    Nagrobki katowice
    Nagrobki podwójne
  •  dziecięce mają wymiary 60×100 cm. Posiadają one często zdobienia w postaci figurek, rzeźb, rzeźb płaskich i ornamentów. Dane dziecka najczęściej znajdują się na tablicy, która jest wykonana w kształcie serca;
Nagrobki możemy też podzielić ze względu na ich styl:
  • klasyczne – cechą charakterystyczną jest prosta forma. Klasyczne nie posiadają tzw. zaokrągleń, jedynie małe fazy; klapy boczne nie znajdują się na podwyższeniu lecz w uskoku pomiędzy płytami poziomymi nagrobka.  Jest to prostota kształtu, formy a także koloru.  Najczęściej są wykonane z kolorze czarnym, jedynie w delikatnych odcieniach szarości lub brązów;
  • tradycyjne – mają kształt, który zabudowuje mogiłę, jest to rama leżąca (podstawa nagrobka) i pokrywa. Elementem nad nagrobkiem jest kolumna z krzyżem lub tablica napisowa. Nagrobki tradycyjne wykonane są najczęściej z lastriko z materiału, który na nagrobki nie jest już stosowany ze względu na jego małą żywotność i mało atrakcyjny wygląd;
  • nowoczesne – mają bardzo wyszukane kształty płyt nagrobkowych, przeróżne kolory i surowce.  Swobodę formy ogranicza tylko dobry smak. Rzeźby, płaskorzeźby z aniołami Jezusem czy Maryją często umieszcza się na takich nagrobkach.
Ze względu na formę, groby możemy podzielić na:
  • ziemne gdzie pochówek odbywa się bezpośrednio w ziemi
  • murowane gdzie trumny czy urny jest umieszczane w grobach o ścianach wykonanych  z betonu. Popularnie są one zwane piwniczkami

Pomniki (nagrobki) najczęściej wykonuje się z materiałów naturalnych

Duża różnorodność, kolorystyka, struktura kamienia a przede wszystkim wytrzymałość na warunki atmosferyczne sprawia, że kamień jest najczęściej  wykorzystywany na pomniki cmentarne. Kamień poza tym łączy naturalne piękno i elegancję.

Dzięki współczesnym możliwościom technicznym kamieniom można nadać dowolny kształt i dowolną strukturę powierzchni.

 Na nagrobki cmentarne wykorzystuje się najczęściej dwa rodzaje kamienia:

  • Granit jest kamieniem, który jest najbardziej odporny na czynniki atmosferyczne, nie zmienia barwy, nie wypłukuje się. Dzięki podatności na obróbkę wykonuje się z niego nie tylko nagrobki, ale również rzeźby i elementy zdobiące.  Granit jest to skała magmowa, w której w skład wchodzi mika, skalnik i kwarc. Powstał w procesie powolnego stygnięcia magmy na dużej głębokości. Granit składa się z wielu ziaren oddzielonych granicą krystalizacji. Poszczególne ziarna to małe monokryształy. Dzięki takiej budowie wytrzymuje duże ciśnienie i jest bardzo wytrzymały. Granit  jest nie tylko doskonały do produkcji nagrobków.  Z granitu wykonuje się  elewacje budynków, schody, posadzki, parapety. W drogownictwie stosuje się go na krawężniki lub kostkę brukową.
  • Marmur jest najbardziej efektownym kamieniem. Jego żyłkowa budowa nadaje mu naturalnego piękna. Jest skałą metamorficzną powstałą z przeobrażenia skał wapiennych w temperaturze 500-700°C pod wysokim ciśnieniem. Ma dobre właściwości mechaniczne. Jednak nie jest tak odporny jak granit. Marmur rzadko jest stosowany do budowy nagrobków  i pomników, ponieważ nie jest odporny na czynniki zewnętrzne. Można go stosować na posadzki, parapety. Jednak trzeba pamiętać, że może się odbarwiać np. pod wpływem rozlanej parafiny.

Jak dbać o nagrobek z granitu

Nagrobki granitowe są bardzo odporne na działanie czynników zewnętrznych jednak śnieg, deszcz, liście i mech mogą powodować jego matowienie. Na nagrobkach granitowych często pozostają ślady po zniczach czy wiązankach. Jak je czyścić?

Podstawa to regularność!

Nagrobki granitowe firmy kamieniarskie dodatkowo impregnują specjalnymi preparatami. Jednak, aby zachowały swój ładny wygląd muszą być regularnie myte. Optymalnie jeżeli je umyjemy raz na miesiąc a przynajmniej raz na kwartał. Częściej powinniśmy je myć jeśli na cmentarzu znajdują się drzewa i są w okresie pylenia lub nagrobek znajduje się pod drzewem i spada na niego sok wydzielany przez liście zwłaszcza na jesieni.

Do mycia nagrobków najlepiej użyć letniej wody z octem oraz szczotki lub szmatki.

Jeżeli mamy plamy po zniczach możemy delikatnie spróbować je usunąć przy użyciu czyścika (plastikowego) lub szczotki. Musimy być jednak ostrożni, aby nie porysować powierzchni.

Jeżeli nagrobek czyścimy przy użyciu środków chemicznych stosujemy te niejonowe. Najlepiej wcześniej je wypróbować w mało widocznym miejscu.

Nagrobki „znaczenie”

Nagrobki maja przede wszystkim za zadanie przypominanie osoby zmarłej. Zawierają również duży ładunek informacji na temat stosunku osoby zmarłej do problemów życia doczesnego i wiecznego do odkupienia grzechów, istnienia i zbawienia

W wiekach średnich pogrzeby możnych panów, duchownych i świeckich odbywały się z pomocą figur drewnianych i woskowych. Zastępowały one ciało schowane w trumnie. A same figury wystawiano na widok publiczny zazwyczaj złożone na paradnym łożu. Odzwierciedlenia osoby zmarłej w postaci figur nosiły nazwę „ la representation” co inaczej znaczy wyobrażenie. Rzeźbiarze próbowali uchwycić jak największe podobieństwo do osoby zmarłej. Osoby zmarłe starano się również odwzorować poprzez maski pośmiertne. Maska zdejmowano zaraz po śmierci aby  z śmierć nie zdążyła dokonać zmiany rysów zmarłego. Portrety trumienne były umieszczane podczas uroczystości pogrzebowych u wezgłowia trumny. Nie były one nigdy grzebane z trumną. Po pogrzebie są umieszczane na ścianach krypt i kościołów.

Zmiany w sposobie przeprowadzania pogrzebów

Od XVI wieku obiektem uczuć pielgrzymów nie są już tylko relikwiarze zawierające szczątki zmarłych świętych i groby. Ale przede wszystkim obrazy przedstawiające zmarłych tuż przed śmiercią lub zaraz po na łożach. Dawało to iluzje że ich ciała pozostały nietknięte przez rozkład a oni po prostu śpią.

Z biegiem wieków nie tylko zwłoki ukrywa się przed ludzkim okiem ale też same trumny.

W orszakach pogrzebowych kiedyś okrywano zwłoki całunem teraz całun przykrywał całą trumnę. Były one kosztowne i bogato zdobione. Proces ten postępował i nastąpił znaczna rozbudowa katafalków których rozmiary przewyższały samów trumnę a ona „ ginęła” w ich wielkości i mnogości ozdób. Świece dym katafalk i trumna stwarzały nastrój podniosłości i rozbudzały wyobraźnie. Schowanie twarzy zmarłego pod całunem dawało poczucie mistyczności i podniosłości.

Całun w trumnie, trumna na katafalku w wiekach średnich były dużą ewolucją w zwyczajach pogrzebowych.

Od XII wieku coraz częstsze stawały się msze i nabożeństwa które osoby zmarłe nakazywały w testamentach. Kondukty żałobne są nieodłącznym obrazem śmierci i pogrzebu. Wcześnie obrządki pogrzebowe ograniczały się na przeniesieniu zwłok z łoża do grobu.

Jak powstał Granit

Historia granitu sięga 3,8 mld lat wstecz i ponad tysiąca kilometrów w głąb ziemi. Gdzie poprzez proces krystalizacji magmy pochodzącej z płaszcza ziemi powstały plutonity. Plutonity to jak by zastygła magma głęboko we wnętrzu ziemi. Wcześniej są pokrywy skał wulkanicznych pod którymi następuje skondensowanie pierwiastków promieniotwórczych. Zachodzą reakcje termojądrowe uwalniające znaczne ilości energii. Nadtopione od dołu skały magmowe tworzą pod ziemią roztopione komory skał. Dzięki wymianie ciepła z płaszczem ziemi zaczynają powoli stygnąć.
Dzięki pierwiastkom promieniotwórczym i reakcjom jądrowym roztopiona magma schładza się od nowa i krzepnie w postaci plutonit.
Plutonity w zależności od udziału krzemionki mają różną barwę kolejność wzrastająca udziału krzemionki: perydotyt(zielonkawy), gabro(czarny) dioryt ( nieco jaśniejszy), granit który jest najbardziej rozpowszechnioną skałą magmową buduje on wielokilometrowe masywy. Z chemicznego punktu widzenia granit to mieszanina tlenków: krzemu, tytanu, glinu, manganu, wapnia, sodu i potasu. Granit składa się ze skaleni, kwarcytu, biotytu, potasu.

Wydobycie granitu w Polsce.

Do wydobycia bloków granitu stosuje się przede wszystkim żurawie masztowe lub ładowarki które wydobywają duże bloki granitu z dna wyrobiska. I w kolejności transportują do zakładów obróbczych które  najczęściej znajdują się na terenie kopalni lub w bezpośrednim sąsiedztwie. Ułatwia to znacznie transport kamienia który po obróbce przybiera mniejsze kształty i wagę.
Przy planowaniu wydobycia należy zwrócić uwagę na kierunek spękania złoża co ułatwia nam pracę i daje niespękane bloki.
Granit wyłamuje się ze zbocza poprzez wbijanie klinów ręcznych lub mechanicznych ta metoda nazywa się odspajaniem.

O nas

Szybki kontakt!
+
Wyślij!